Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

ΣΗΜΕΡΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΧΑΖΕΥΟΥΜΕ ΓΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ

Μέσα σ’ αυτόν εδώ το χώρο της Τεχνόπολης, δίπλα μας, λίγα μέτρα από εμάς, βρίσκονται τα πτώματα κάποιων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να μην είναι φίλοι ή γνωστοί κανενός μας, ώστε να φροντίσει κάποιος να τους κηδέψει με την ουσιαστική σημασία του όρου: ν’ αναθυμηθεί δηλαδή και να τιμήσει κοινά περιστατικά από τη ζωή τους, τ’ όνομά τους, το γέλιο τους, το κλάμα τους, τις γκριμάτσες τους, τις έγνοιες τους, το μοναδικό χνάρι που άφησαν, όπως ο κάθε άνθρωπος, πάνω στη γη ενόσω ζούσαν.

Μη φανταστείτε όμως πως αυτά τα νεκρά ανώνυμα σώματα είναι στοιβαγμένα και παραπεταμένα. Ίσα-ίσα. Κάποιοι ευφάνταστοι άνθρωποι φρόντισαν να τα … «περιποιηθούν». Τους αφαίρεσαν το δέρμα, τα πετσόκοψαν εδώ κι εκεί με ειδικά εργαλεία ώστε να φαίνονται καθαρά τα σωθικά τους, τα «πλαστικοποίησαν» και τα έστησαν πάνω σε βάθρα, σαν αγάλματα, το ένα να βαστάει μια ρακέτα του τένις, το άλλο να κλωτσάει μια μπάλα … Γιατί το έκαναν αυτό; Για να τα περιφέρουν και να τα εκθέτουν, με το αζημίωτο, ανά τον κόσμο!

Ούτε η τέχνη, ούτε η επιστήμη, ούτε η παιδαγωγική, ούτε φυσικά η ευαισθητοποίηση του κοινού στο θέμα των μεταμοσχεύσεων, τίποτα δεν είναι δυνατόν να δικαιολογήσει αυτό το ανεπίτρεπτο αίσχος. Πόσο μάλλον σ’ ένα τόπο, όπου εξακολουθεί να διδάσκεται στα σχολειά η Αντιγόνη κι όπου πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουμε, πως ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία αντιμετωπίζει τους νεκρούς, λέει τα πάντα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ζωντανούς.

Αυτό που παίζεται εδώ, πρέπει λοιπόν να γίνει ξεκάθαρο, ώστε να μην περάσει απαρατήρητο. Με τούτη την έκθεση έντεχνα γδαρμένων πτωμάτων, η επίθεση στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου σώματος περνούν ένα κρίσιμο κατώφλι. Θα γίνει αντιληπτή η μέγιστη προσβολή; Θα συνειδητοποιηθεί η ακραία παραβίαση των θεμελίων του στοιχειώδους ανθρωπισμού; Θα εντοπιστεί η βαθιά συγγένεια του εγχειρήματος με τη ναζιστική λατρεία της φρίκης και του θανάτου;

Μέχρι σήμερα, οι σύγχρονες κοινωνίες είχαν αποφασίσει να επιτρέπεται η χρησιμοποίηση νεκρών ανθρώπινων σωμάτων αποκλειστικά και μόνο μέσα στα αυστηρά οριοθετημένα πλαίσια της ιατρικής έρευνας και της διδασκαλίας της. Δηλαδή με στόχο, όχι τη «γνώση» γενικά και αφηρημένα ― που, έτσι, δεν διαφοροποιείται ποιοτικά από την απλή (έως και νοσηρή) περιέργεια ―, ούτε φυσικά την … αισθητική απόλαυση, κι ακόμα λιγότερο το ιδιωτικό κέρδος, αλλά πολύ συγκεκριμένα και αυστηρά τη θεραπεία ασθενειών.

Το σημείο αυτό είναι καίριο! Αφορά το στοιχειώδες ανθρωπιστικό θεμέλιο των σύγχρονων κοινωνιών, γιατί δηλώνει πράγματι ότι, έξω από το αυστηρά θεσμοθετημένο ιατρικό-θεραπευτικό πλαίσιο, η επεξεργασία και η περιεργασία νεκρών σωμάτων δεν προάγει ούτε τη γνώση, ούτε την ομορφιά, ούτε κανένα φιλάνθρωπο συναίσθημα (όπως ισχυρίζονται μπερδεύοντάς τα όλα μαζί οι διοργανωτές και οι υποστηρικτές αυτής της έκθεσης), αλλά τη νάρκωση βασικών αντανακλαστικών του πολιτισμένου ανθρώπου και την ύπουλη εισαγωγή στο βάθος της προσωπικότητάς του μιας εκλεπτυσμένης αναισθητοποίησης απέναντι στη φρίκη.

Θεωρούμε επομένως άκρως ανησυχητικό ― και ιδιαίτερα στο βαθμό που συνεπικουρείται από δημόσιους φορείς, όπως ο Δήμος Αθηναίων και ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων ―, το γεγονός ότι τώρα, στα χρόνια της μεταμοντέρνας λάσπης, μες από τούτη την έκθεση και με τη βοήθεια ισχυρών δόσεων δήθεν αισθητικής δημιουργίας και επιστημονικού διδακτισμού σαν αναισθητικό για την ήπια καταστολή των όποιων αντιδράσεων, επιχειρείται η συμφιλίωση της κοινωνίας με την ιδέα μιας χρησιμοποίησης των νεκρών σαν σκέτα αντικείμενα και εμπορεύματα προς αγοραπωλησία, χωρίς κανέναν απολύτως δεσμευτικό περιορισμό!

Οτιδήποτε προσπαθεί να μας συμφιλιώσει με τη φρίκη, να μας κάνει αναίσθητους στο θάνατο και να ναρκώσει τα αντανακλαστικά μας απέναντι στην εμπορευματοποίηση κυριολεκτικά των πάντων, είναι εχθρικό προς την κοινωνική μας συγκρότηση και επικίνδυνο. Ιδιαίτερα όταν αυτό ζητάει τη συνενοχή της τέχνης, της επιστήμης, της παιδαγωγικής και του δικαιώματος στην ελεύθερη έκφραση!

Γι’ αυτό απαιτούμε την ακύρωση αυτού του αίσχους και ζητάμε να ενώσετε τη φωνή σας με τις δικές μας!

Πρωτοβουλία πολιτών ενάντια στην πτωματολαγνική έκθεση «Bodies»

30 σχόλια:

  1. Πρωτοβουλία πολιτών ενάντια στην πτωματολαγνική έκθεση «Bodies»

    Ωραίο και σαφές κείμενο.
    Συν-υπογράφω αν και με μια μεταφορική έννοια
    έχουμε χαζέψει ήδη γδάρσιμο ζωντανών (εκτός κι αν κάποιοι περιμένουν να το δούν με τα ίδια τους τα μάτια.)

    Θάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

    Στη ζωή μου, όπως όλοι μας, έχω χαθεί με φίλους παλιούς. Μάθαινα καμιά φορά, για κάποιους, πως είχαν πάρει δρόμους χωρίς επιστροφή. Άσχημα πράγματα.

    Ανατριχιάζω στη σκέψη πως θα μπορούσα κάποια στιγμή στο μέλλον να δω έναν απ' αυτούς ... γδαρμένο "καλλιτεχνικά" και "πλαστικοποιημένο" να παίζει ρακέτες στο βάθρο τέτοιων εκθέσεων!!!

    Τι δηλαδή; Επειδή οι σημερινοί είναι κινέζοι, δεν τρέχει τίποτα; Τόσο μικρό μυαλό και άδεια ψυχή έχουν οι υποστηριχτές αυτού του αίσχους;

    Συνυπογράφω κι εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. γεια χαρα!
    πολυ ωραια προκυρηξη..εκανε αισθηση..
    πως μπορω να επικοινωνησω μαζι σας??
    υπαρχει καποιο μειλ??ειναι νομιζω αναγκη να συναντηθουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είμαι σίγουρος ότι συμφωνώ με αυτή την άποψη..

    Δηλαδή, δεν ξέρω βασικά αν έχει υπάρξει συγκατάθεση του ανθρώπου πριν πεθάνει να δωρίσει το σώμα του για το σκοπό της επιμόρφωσης του κοινού σχετικά με το ανθρώπινο σώμα. Αν τέτοια συγκατάθεση έχει δοθεί, τότε δεν έχω κανέναν ηθικό η αισθητικό ενδοιασμό.

    Είμαι της άποψης ότι το νεκρό ανθρώπινο σώμα από μόνο του δεν έχει καμία ιερότητα πέρα από τη συναισθηματική φόρτιση των οικείων ανθρώπων, που κι αυτή στηρίζεται κατά τη γνώμη μου σε προκατάληψη και σε μια αδυναμία που θέλει τους ανθρώπους να προσκολλούνται στη σωματική υπόσταση του εκλειπόντος.

    Επίσης, για τον ίδιο λόγο τάσσομαι υπέρ της καύσης των νεκρών για εξοικονόμηση χώρου και χρήματος. Έχω κόψει το κρέας γιατί θεωρώ την παραγωγή εμβίων όντων στα εκτροφεία-σφαγεία ελεεινή παραβίαση και απαράδεκτο μαρτύριο. Όμως, αν τα ήθη των καιρών και της κοινωνίας μας το επέτρεπαν, δεν θα έβλεπα κανένα λόγο να μην τρώμε τους νεκρούς ανθρώπους, που το κρέας τους πηγαίνει χαμένο, με εξαίρεση το γεγονός ότι η ανθρώπινη διατροφή είναι χάλια κι όποιος μας έτρωγε θα αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους δηλητηρίασης. (όχι ότι στα εκτροφεία και στις ιχθυοκαλλιέργειες τα ταϊζουν καλύτερα...)

    Ο σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση παραβιάζεται κατάφορα παντού και καθημερινά όταν καταπατούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα με το trafficking, την παιδική εργασία, τη δουλεία κλπ... Εδώ πραγματικά χρειάζεται αγώνας και πάλη.

    Όσον αφορά το νεκρό σώμα, αν υπάρχει συγκατάθεση, γιατί να μην εκτεθεί προκειμένου να αποκτούν οι εν ζωή άνθρωποι συνείδηση της βιολογίας τους;

    Ένα νεκρό σώμα δεν είναι στην ουσία τίποτε άλλο πέρα από προτεϊνες, υδατάνθρακες, κερατίνη και ασβέστιο. Αυτοί που του δίνουν σεβάσμια και ιερή υπόσταση είναι αυτοί που επί της ουσίας δεν έχουν πιστέψει βαθιά στην αθανασία του πνεύματος και, ως εκ τούτου αδυνατούν να δούν το σαρκίο ως ένα απλό και παροδικό εργαλείο, ένα καταπληκτικό ένδυμα που φοράει η ψυχή προκειμένου να βιώσει εμπειρίες σε αυτό τον συμπαγή "υλικό" κόσμο.

    Μετά την αμετάκλητη εγκατάλειψη του σώματος από την ψυχή, το νεκρό σώμα είναι απλά βιολογικό υλικό προς σήψη. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Άνθρωποι που γύρισαν από παροδικό κλινικό θάνατο με ιατρική ανάνιψη μίλησαν για μια θέαση του σώματός τους "από πάνω" που ήταν τελείως συναισθηματικά αποσπασμένη. Δηλαδή έβλεπαν το σώμα τους από σαν ένα "φορέα" και όχι σαν τον εαυτό τους.

    Το νεκρό σώμα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί με διάφορους τρόπους για να ανακυκλωθεί. Ακόμα και η θαύση θεωρητικά (αν δεν υπήρχαν τα βαριά φέρετρα) είναι ανακύκλωση με την έννοια της "λίπανσης" της γης. Αυτό που δεν αποδέχομαι είναι οποιαδήποτε "χρήση" του νεκρού σώματος που είναι κακόβουλη και εσκεμμένα προσβλητική. Δηλαδή το "σκύλεμμα" του νεκρού που γινόταν επίτηδες για να προσβληθεί η μνήμη του νεκρού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

    Κατά τ' άλλα... οι κοινωνία μας έχει κάνει το θάνατο ταμπού γιατί τον φοβάται. Φοβόμαστε το θάνατο γιατί ως κοινωνία δεν έχουμε φτάσει στο βαθύ επίπεδο συνειδητοποίησης ότι ο θάνατος ως τέλος δεν υφίσταται. Υπάρχει μόνο το ξύπνημα από αυτό το όνειρο που ζούμε εδώ σε ένα άλλο όνειρο κ.ο.κ.... ες αεί...

    Με εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ Χάρη,

    δεν ξέρω αν συνειδητοποιείς καθόλου, ότι σε μια προκατάληψη, όπως τη λες (αυτή που "θέλει τους ανθρώπους να προσκολλούνται στη σωματική υπόσταση του εκλειπόντος"), αντιπαραθέτεις απλά μια άλλη προκατάληψη ("αθανασία του πνεύματος", "το σαρκίο ως ένα απλό και παροδικό εργαλείο, ένα καταπληκτικό ένδυμα που φοράει η ψυχή προκειμένου να βιώσει εμπειρίες σε αυτό τον συμπαγή 'υλικό' κόσμο").

    Δεν μπορούμε να ξέρουμε ούτε το ένα, ούτε το άλλο - επομένως δεν βγάζει πουθενά αυτή η αντιπαράθεση που κάνεις.

    Ξέρουμε όμως, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι όλες οι κοινωνίες (ακόμα και αυτές που είχαν διαμορφώσει και υιοθετήσει αντιλήψεις περί σώματος και ψυχής παραπλήσιες με τις δικές σου) αντιμετώπιζαν τους νεκρούς με σεβασμό και ότι ΜΟΝΟ στα πλαίσια εχθροπραξίας διανοούνταν να αντιμετωπίσουν τα νεκρά σώματα (των εχθρών και μόνο!) με περιφρόνηση, σαν αντικείμενα.

    Δεν νομίζω λοιπόν ότι ήθη εχθροπραξιών και πολεμικά έθιμα μίσους - που έτσι κι αλλιώς έχουν καταδικαστεί και αυτά (απαγορεύεται η σκύλευση νεκρών ακόμα και μεταξύ εχθρών) - είναι φρόνιμο να γίνουν ήθη και έθιμα της κοινωνίας! Θα έλεγα ότι είναι εντελώς τρελό, στην καλύτερη περίπτωση. Ιδιαίτερα όταν το όλο πακέτο ντύνεται και παρφουμάρεται με προχειροφτιαγμένα προσχήματα περί "παιδαγωγικής εκμάθησης του σώματός μας".

    Ξέρουμε επίσης, πού ακριβώς οδήγησε η πιο πρόσφατη ιστορικά απόπειρα εισαγωγής πολεμικών εθίμων μίσους στο εσωτερικό της κανονικής ζωής μιας κοινωνίας και η σοφιστικέ απάθεια απέναντι στο θάνατο ανθρώπων, που ανήκαν σε αυτή την κοινωνία και με τους οποίους δεν υπήρχε πράγματι πόλεμος. Εννοώ το Ναζισμό και την αντιμετώπιση των Εβραίων.

    Χρειάζεται να ξαναφτάσουμε ώς εκεί, για να καταλάβουμε πού οδηγούν πειράματα πάνω στις ανοχές της κοινωνίες, όπως αυτό που επιχειρείται με αιχμή του δόρατος την συγκεκριμένη έκθεση;

    Αυτά επί της ουσίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Τζόνυ,

    Συμφωνώ 100% μαζί σου στα περί ασέβειας της μνήμης του νεκρού, αυτό το αναφέρω και στο πρώτο μου post: {Αυτό που δεν αποδέχομαι είναι οποιαδήποτε "χρήση" του νεκρού σώματος που είναι κακόβουλη και εσκεμμένα προσβλητική. Δηλαδή το "σκύλεμμα" του νεκρού που γινόταν επίτηδες για να προσβληθεί η μνήμη του νεκρού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα}.

    Όπως είπα, η συγκατάθεση του νεκρού είναι για μένα πολύ σημαντική προϋπόθεση για να ισχύουν όλα όσα υποστηρίζω.

    Είμαι επιπλέον σίγουρος ότι σύμφωνα με τα σημερινά ήθη της κοινωνίας μας οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν μαζί σου και θα θεωρήσουν προσβλητική μια τέτοιας μορφής έκθεση του νεκρού ανθρώπινου σώματος.

    Εχεις επίσης δίκιο όταν λες ότι όλες σχεδόν οι κοινωνίες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ανεξάρτητα από τις παραδοχές τους περί αθανασίας της ψυχής, έδειχναν σεβασμό στο νεκρό σώμα. Όμως η μορφή που παίρνει το τελετουργικό του σεβασμού είναι κάτι εντλώς υποκειμενικό ανά κοινωνία και ανά εποχή:

    Η βαθιά πνευματική και έντονα προσκολλημένη στις παραδόσεις κοινωνία του Θιβέτ, εδώ και χιλιάδες χρόνια, και μέχρι την εισβολή της Κίνας, έκοβε σε λουρίδες και τάιζε τα νεκρά σώματα των ανθρώπων στους γύπες με πλήρες τελετουργικό και ως ένδειξη σεβασμού.

    Η Αιγύπτιοι τα έβαζαν σε φούρνους με θειϊκό άλλας για να ψηθούν και να παστωθούν ώστε να διατηρηθούν βαλσαμωμένα. Οι μούμιες τους είναι εδώ και εκατό χρόνια το πρώτο επισκέψιμο "bodies" σε British Museum και Λούβρο.

    Οι Αμερικάνοι τα καίνε και σκορπίζουν τις στάχτες όπου θέλει ο νεκρός. Άλλος στη θάλλασα, άλλος σε κείνο το Rock club που είχε πρωτοφιλήσει τη γκόμενά του...

    Οι ορθόδοξοι θρησκόληπτοι από τη μία διαφωνούν με την καύση και επιδοκιμάζουν μόνο τη θαύση.Δηλαδή το τάισμα στις νεκροφάγες νύμφες (κοινώς κάτι μικρά άσπρα σκουλικάκια). Από την άλλη διατηρούν κάτι μαραγκιασμένα νεκρά σώματα διακεκριμμένων Χριστιανών αγίων και τα περιφέρουν σε κοινή θέα (πάλι με το αζημίωτο) είτε όλοκληρα, είτε κομμένα κεφάλια, χέρια, ή δάχτυλα...

    Όπως βλέπεις, το παραδεκτό από το απαράδεκτο πράγματι είναι ζήτημα παραδοσιακού γούστου και υποκειμενικής κοινωνικής προκατάληψης...

    Όμως εγώ εκθέτω εδώ την προσωπική μου άποψη που μπορεί να ακούγεται "τρελή" σύμφωνα με τα ισχύοντα τοπικά κοινωνικά ήθη, όπως κάποτε τρελό ακουγόταν και το να παραβρεθεί μια γυναίκα στην εκκλησία του δήμου, ενώ σήμερα οι γυναίκες έχουν ίσο δικαίωμα ψήφου και εκλέγονται βουλευτές.

    Η αλήθεια είναι ότι δεν επισκέφτηκα την έκθεση Bodies για να δω αν όντως υπήρξε συγκατάθεση των νεκρών ή αν όντως ήταν προχειροφτιαγμένα τα επιχειρήματα περί "παιδαγωγικής εκμάθησης του σώματός μας",όμως ομολογώ ότι επειδή με ενδιαφέρει η ανθρώπινη βιολογία δεν θα μου ήταν καθόλου αδιάφορο ένα τέτοιο θέαμα.

    Τον παραλληλισμό σου με το ναζιστικό έκλημα του ολοκαυτώματος, το σέβομαι ως τέτοιο, αλλά θεωρώ ότι ανήκει σε μια ευρύτερη και όχι τόσο ειδική συζήτηση διότι αποτέλεσε μέγιστο έγκλημα κατά της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειάς πρωτίστως και δευτερευόντος κατά του νεκρού ανθρώπινου σώματος.

    Τέλος η πεποίθησή μου περί "αθανασίας του πνευματος" συμφωνώ μαζί σου ότι κάλλιστα μπορεί να εκληφθεί ως μία ακόμα προκατάληψη. Έχω πάρα πολλά επιχειρήματα γι΄αυτή μου την πεποίθηση, αλλά επειδή και πάλι αυτός ο προβληματισμός ξεφεύγει από τα αυστηρά πλαίσια της συζήτησης περί επιτρεπτών ορίων πανω στο νεκρό σώμα, το αφήνω για κάποιο άλλο ιστολόγιο...

    Με εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χάρη,

    με όλο μου το σεβασμό στις απόψεις σου, αντιπαρέχομαι ασφαλώς τη σοφιστεία, που επιχειρεί να δικαιώνει την οποιαδήποτε τρέλα με το επιχείρημα ότι κάποτε ακουγόταν τρελό να μιλήσει γυναίκα στην εκκλησία του δήμου ...

    ... και προχωρώ στα επί της ουσίας.

    Ο σχετικισμός των επιμέρους τελετουργικών δεν αναιρεί το γεγονός, ότι σε όλες τις περιπτώσεις θρησκευτικής (ή θρησκοληπτικής, ανάλογα με τα γούστα) αντιμετώπισης των νεκρών, που ανέφερες, έχει υπάρξει κήδευση του νεκρού - δηλαδή: φροντίδα τόσο προς αυτόν τον ίδιον όσο και προς τους ζωντανούς (οικείους, κοινότητα), από την οποία κήδευση, με όποιον τρόπο και να γίνεται, απουσιάζει η ανωνυμοποίηση του τεθνεώτος. Τούτο συμβαίνει ασφαλώς και στις περιπτώσεις της μη-θρησκευτικής, άθρησκης ή άθεης, πολιτικής κηδείας.

    Σε όλες δηλαδή τις περιπτώσεις - ακόμα και σε κοινωνίες με αντιλήψεις παραπλήσιες με τις δικές σου - ο νεκρός δεν αντιμετωπίζεται σαν "κάτι" αλλά πάντα σαν "κάποιος".

    Η αντιμετώπιση νεκρών σαν "κάτι" και χωρίς καμία απολύτως κήδευση αποτελεί ... προνόμιο είτε καταστάσεων όπου επικρατεί το λυσσαλέο μίσος εχθρού προς εχθρού (και πάλι, όχι πάντοτε, ούτε συνήθως!), είτε της ναζιστικής εκτροπής (συστηματικά), είτε αυτής εδώ της έκθεσης, που υποστηρίζεις νομίζοντας δυστυχώς ότι "πρωτοπορείς" κι εσύ.

    Σου υπενθυμίζω, τέλος, ότι το Ολοκαύτωμα (θύμα του οποίου υπήρξαν και πολλοί άλλοι πλην των Εβραίων) δεν συνέβη από τη μια στιγμή στην άλλη. Προετοιμάστηκε σιγά-σιγά, με τη σφυρηλάτηση μιας ορισμένης νοοτροπίας και στάσης απέναντι στο θάνατο ... και μάλιστα στους κόλπους ενός από τους πιο πολιτισμένους και πολιτικοποιημένους λαούς της Ευρώπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προσυπογράφω την ανακοίνωση και θα ήθελα να ενημερωθώ για τον αν υπάρχουν άλλες αντιδράσεις.
    Φαρφουλάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΜΔΑ
    Συμφωνώ με το αρχικό κείμενο.
    Το μόνο πού μας λείπει είναι να αναλάβει ο καπιταλισμός να αξιοποιήσει το σώμα μετά τον θάνατο. Έχει αξιοποιήσει άλλωστε τόσο καλά μέχρι τώρα την ζωή!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΤΖΟΝΥ:

    Αγαπητέ Τζόνυ,

    Για να αποφύγω τόσο την παρεξήγηση των απόψεών μου όσο και τη σύγχυση δύο διαφορετικών συζητήσεων διευκρινίζω τα εξής:

    Από την αρχή είπα ότι δεν γνωρίζω (επειδή δεν πήγα στην έκθεση)αν έχει δοθεί συγκατάθεση των νεκρών. Συνεπώς δεν γνωρίζω και αν οι συγκεκριμένοι νεκροί έχουν ή όχι κηδευτεί και με ποιόν τρόπο. Αν εσύ γνωρίζεις θετικά ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έδοσαν συγκατάθεση και δεν κηδεύτικαν, αλλά αντιμετωπίστικαν απλά ως κλεμμένα αντικείμενα, τότε συμφωνούμε εξ' αρχής και το bodies με βρίσκει και μένα κάθετα αντίθετο, ως μια "μαφιόζικη" καπιταλιστική πρακτική ασέβειας προς ανώνυμους νεκρούς! (όπως άλλοστε συνηθίζεται στις στιγνές καπιταλιστικές λογικές του κέρδους).

    Αν όμως δεν είναι έτσι, ή δεν έχουμε επαρκή πληροφόρηση για τις συνθήκες, τότε υπενθυμίζω ότι τα επιχειρήματά μου αφορούν με σαφήνεια το νεκρό ανθρώπινο σώμα και τα όρια του αποδεκτού/απαράδεκτου στο χειρισμό/χρήση/ανακύκλωσή του. Σε καμία περίπτωση δεν αναφέρθηκα στο νεκρό άνθρωπο ή στη μνήμη του, καθώς έχω μεγάλη ευασθησία, όπως κι εσύ φαντάζομαι, στα ζητήματα που αφορούν όχι μόνο την ανθρωπινη αξιοπρέπεια αλλά την αξιοπρέπεια όλων των έμβιων όντων.

    Όταν όμως οι όροι της συγκατάθεση και της αξοιπρεπούς μνήμης πληρούνται, όπως συμβαίνει και σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις πανεπιστημιακών ιατρικών ανατομών, δεν βλέπω πια κανένα ηθικό ή αισθητικό φραγμό στο να μπορούν πλέον και οι απλοί άνθρωποι του κοινού να έρχονται σε επαφή με την βιολογία του ανθρώπινου σώματος, προνόμιο που ως τώρα είχαν μόνο οι γιατροί.

    Αυτά... έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι μάλλον δεν υπάρχει επί της ουσίας διαφωνία. Αν παρ' όλ' αυτά εξακολουθεί να υπάρχει... είμαι διαθέσιμος για επιπλέον διευκρινήσεις.

    Με εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΡΟΣΘΗΚΗ

    ...Και για να δόσω επιπλέον έμφαση στο θέμα της αξιοπρέπειας της ζωή και της μνήμης φέρνω το εξής παράδειγμα:

    Οι ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν τελετουργικά με τα οποία απέδιδαν φόρο τιμής στα ζώα που κυνηγούσαν για τροφή. Επικαλούνταν με ευγνωμοσύνη τη ζωή και το πνεύμα του ελαφιού που τους προσφερόταν ως τροφή και στη συνέχεια έψηναν το νεκρό σώμα του και το έτρωγαν.

    Όσες φορές έχω δοκιμάσει να κάνω το ίδιο με ζωικές και φυτικές τροφές, εκδηλώνοντας αντίστοιχες ευχαριστίες, έχω νιώσει μεγάλη ψυχική ανάταση και είχα πολύ καλή χώνεψη.

    Εδώ, ας αναλογιστούμε μια κοινωνία ανθρώπων που λόγω ιδιαίτερων εξωτερικών ή πολιτισμικών συνθηκών, προβαίνει στην κήδευση των νεκρών ανθρώπων, στην απόδοση τιμών και ευχαριστιών, και στη συνέχεια τρέφεται από τα νεκρά σώματά τους.

    Κι επειδή αυτό έχει συμβεί στην πραγματικότητα, και όχι από άγριες φυλές του αμαζονίου όπως θα φανταζόταν κάποιος, αλλά από λευκούς πολιτισμένους δυτικούς νέους, σας παραπέμπω στην ταινία "Survive" όπου περιγράφεται η αληθινή ιστορία 40 ανθρώπων που επιβίωσαν όταν το αεροπλάνο τους συνετρίβη σε απόκρυμνη κορυφή των Άνδεων τρώγοντας από τα σώματα των νεκρών γνωστών, συγγενών και φίλων τους ... Είναι συγκλονιστικό! ...Μα και πολύ αξιοπρεπές και απλό, αν το δει κανείς μακριά από την επίδραση των οποιονδήποτε πολιτισμικών και εθιμολογικών προκαταλήψεων.

    Η ζωή πρώτα και πάνω απ' όλα!

    Με εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. -Σκέφτομαι να πάω να δω την έκθεση 'bodies.Moυ είπαν ότι είναι καταπληκτική. Τα σώματα είναι τόσο τέλεια φτιαγμένα που μοιάζουν με αληθινά.
    -Μα είναι αληθινά, της λέω.
    -Τι λες παιδί μου; Μοιάζουν με αληθινά.
    -Είναι αληθινά,αληθινότατα, της ξαναλέω.
    -Απίστευτο,μου απαντάει
    .
    Απίστευτη είναι πια η κοινωνία μας,που ο ξεπεσμός της φαίνεται να μην έχει όρια.Κι αυτό με την υπογραφή και της δικής μας ανεκτικότητας.
    Και τί μας νοιάζει εμάς...
    Τίποτα δεν μπορεί να μας αγγίξει,αν δεν το επιτρέψουμε...
    Άσε με στην ησυχία μου, έχω τόσα που με τρέχουν...
    Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι γουστάρει...

    Αφού ο καπιταλισμός εμπορεύτηκε και εκμεταλλεύτηκε ότι μπορούσε από την ζωντανή μας ύπαρξη, απλώνει τα 'ευφυή' δίχτυα του και μετά τον θάνατό μας. Καινούργιοι πόροι να λύσει την οικονομική του κρίση; Το ανατριχιαστικό είναι το πόσο ωραία πλασάρει το νέο εμπόρευμα, χρησιμοποιώντας τις έννοιες της ελευθερίας,της τέχνης,της επιστήμης και της εκπεύδευσης.Το παιχνίδι φαίνεται να είναι ωραιότατα στημένο και δυστυχώς βλέπω πολλούς να έχουν πέσει θύματά του. Μετά τις τράπεζες τα πτώματα...
    Η αλήθεια είναι ότι απολαύσαμε όλα αυτά τα χρόνια την ελευθερία σε όλα τα επίπεδα (και είναι όντως το υπέρτατο αγαθό),αλλά φτάσαμε σ ένα σημείο που πρέπει να σκεφτόυμε σοβαρά, να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας, τις αξίες, τα όρια. Μπήκαμε πλέον σε εποχή περισυλλογής και αυτή η περισυλλογή δεν πρέπει να γίνει μόνο με όρους πολιτικους και κοινωνικούς, αλλά και με όρους υπαρξιακούς.Γιατί το χτύπημα που δεχόμαστε πια είναι υπαρξιακό.
    Το κείμενό σας είναι μια βαθειά ανάσα αισιοδοξίας,ελπίδας και κινητοποίησης προς αυτή την κατεύθυνση.

    Μπράβο σας.
    Είμαι μαζί σας και θα σας συναντήσω, γιατί..

    Γιατί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
    στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε.
    Ας φτιάξω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
    γιατί χανόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Χάρη,

    θα μου επιτρέψεις να παρέμβω, για να θυμίσω το ουσιώδες, που αισθάνομαι να σου διαφεύγει διαρκώς (όπως διαφεύγει και από άλλους, που έχω συζητήσει):

    Ο οποιοσδήποτε νεκρός δεν είναι ούτε ένας απλός σωρός από κρέας και κόκκαλα, ούτε άνθρωπος γενικά κι αφηρημένα, ούτε καν ένα σκέτο άτομο. Είναι πρωτίστως (εκλιπόν) μέλος μιας ανθρώπινης ομάδας, κοινότητας και κοινωνίας, όπως ακριβώς, ως προς αυτό, και ο ζωντανός άνθρωπος! Είναι δικό μας κομμάτι, ακόμα κι αν δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά, ακόμα κι αν είναι λ.χ. κινέζος, όπως οι δύστυχοι γδαρμένοι και πλαστικοποιημένοι νεκροί της έκθεσης.

    Έτσι ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν είναι ένα απλό πέρασμα ενός έμβιου όντος στην κατάσταση της νεκρής ύλης, όπως θέλει να το βλέπει μια ατομιστική-επιστημονίστικη-υλιστική (παρά τα όποια "πνευματικά" φτιασίδια της) αντίληψη. Είναι η απώλεια ενός κομματιού ενός ευρύτερου συνόλου, ομάδας, κοινότητας, κοινωνίας και γι' αυτό ένα γεγονός που την αφορά άμεσα και βαθύτατα ...

    Γι' αυτόν άλλωστε το λόγο, και καθόλου από θρησκοληψία ή προκατάληψη, υπάρχει διαχρονικά η κήδευση των νεκρών, όποιες μορφές κι αν παίρνει αυτή ιστορικά και κοινωνικά. Ειδάλλως, γιατί να μην πετάμε τους νεκρούς στο ... σκουπιδοφάγο για να τους ξεφορτωθούμε απλά, καθαρά και ... οικονομικά;

    Μέσα από αυτή την οπτική - του νεκρού ως (εκλιπόντος) μέλους ενός κοινωνικού συνόλου και του θανάτου ως απώλεια που αφορά το σύνολο - γίνεται, ελπίζω, ξεκάθαρο ότι, πέρα από τις επιμέρους (ένθεες ή άθεες) μορφές τελετουργικών και πολύ πέρα από τις διάφορες νομικές ή νομικίστικες όψεις του ζητήματος (περί προέλευσης των νεκρών), η ουσία είναι αυτή που λέει και το κείμενο της Πρωτοβουλίας: Το πώς μια κοινωνία αντιμετωπίζει τους νεκρούς, λέει τα πάντα για το πώς αντιμετωπίζει τους ζωντανούς!

    Η αίσθηση αμηχανίας, παγωμάρας και σοκ, που αισθάνεται κανείς ακούγοντας και μόνον ότι κάπου εκτίθενται σαν αγάλματα πλαστικοποιημένοι και έντεχνα γδαρμένοι νεκροί άνθρωποι (και όχι απλά ομοιώματα), αυτή η αίσθηση δεν είναι δείγμα "συντηρητισμού", δεν είναι μια "περιττή αναστολή που θα πρέπει να ξεπεράσουμε", όπως πολύ πονηρά λένε οι διαφημιστές και υποστηριχτές της έκθεσης.

    ΟΧΙ! Αυτό το αίσθημα παγωμάρας, αμηχανίας και σοκ είναι, αντίθετα, δείγμα ότι μέσα μας εξακολουθεί να υπάρχει μια αίσθηση ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ και συμμετοχής σε κάτι ευρύτερο από την πάρτη μας!

    Είναι ένα αίσθημα ΠΟΛΥΤΙΜΟ, που πρέπει να ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ και να αντιτάξουμε ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑΡΡΑΛΕΑ στους οπαδούς του απάνθρωπου, της εμπορευματοποίησης και του εξευτελισμού των πάντων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ/αγαπητή Hollow Sky,

    Δεν διαφωνώ καθόλου με όσα γράφεις, για το σεβασμό στους νεκρούς. Έχω ήδη δόσει σχετικές διευκρινίσεις στο 3ο μου post... αλλά και νωρίτερα.

    Δεν καταλαβαίνω για ποιό λόγο το γεγονός ότι δεν συμφωνώ με τα όρια του επιτρεπτού που αφορούν το νεκρό σώμα (θαύση, καύση, τάισμα, νεκροτομή, ιατρική εκπαίδευση, μοσχεύματα, λίπανση της γής κλπ κλπ), θα πρέπει να ερμηνευεται ξανά και ξανά η άποψη μου αυτή ως άποψη που αφορά τα όρια του σεβασμού προς το νεκρό άνθρωπο και τη μνήμη του...

    Είναι η τρίτη φορά που λέω ότι κάνω σαφή διάκριση ανάμεσα στον εκλειπόντα και στο άψυχο σώμα!

    Η κήδευση, η απόδοση φόρου τιμής και μνήμης στο νεκρό και η παρηγοριά των οικείων, είναι κατά την άποψή μου απαραίτητοι όροι αποχαιρετισμού του ανθρώπου που φεύγει σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται "ανθρώπινη" και πολιτισμένη . Οι "ιδιαίτερες" απόψεις μου αναφέρονται ξεκάθαρα στο χειρισμό αυτού που μένει προς αποσύνθεση...

    Έχω καταθέσει παραπάνω πολλά επιχειρήματα στα οποία υποστηρίζω ότι το σώμα μας είναι ένα καταπληκτικό ένδυμα, ένα ακριβές και πλήρες εργαλείο που χρησιμοποιεί η ανθρώπινη ψυχή για να βιώσει εμπειρίες στον συμπαγή, "υλικό" κόσμο (το "υλικός" σε εισαγωγικά, γιατί σύμφωνα με τις νεότερες ανακαλύψεις η ύλη όπως γινόταν αντιληπτή από την κλασική φυσική είναι μια ψευδής επίφαση, ενώ η πραγματικότητα όπως δειλά δειλά ιχνηλατείται από τις τελευταίες έρευνες της κβαντικής φυσικής είναι ένα απείρως βαθύτερο αποτέλεσμα της συμπαιγνίας πιθανολογικών ενεργειακών πεδίων που ακόμα μας διαφεύγουν ως προς την πολυπλοκότητά τους...).

    Πέρα από αυτό, όταν η ζωή και το πνεύμα αποχωρούν από αυτό το ένδυμα, και εφόσον ο νεκρός αποχαιρετιστεί αξιοπρεπώς, έχει το δικαίωμα της συγκατάθεσης για την οποιαδήποτε διάθεση/χρήση/ανακύκλωση του υλικού του υπολείμματος...

    Τις ενστάσεις που εκφράζονται σε αυτό το blog για την δημόσια έκθεση ενός γδαρμένου νεκρού σώματος (επαναλαμβάνω: εφόσον υπάρχει συγκατάθεση του νεκρού γι' αυτή τη χρήση του υπολείματός του) τις σέβομαι βέβαια, όπως αναμένω να γίνεται σεβαστή και η δική μου οπτική, αλλά τις εκλαμβάνω περισσότερο ως ένδειξη αισθητικού αποτροπιασμού λόγω του "ασυνήθιστου" του πράγματος. Και λέω ασυνήθιστου διότι πράγματι τα παραδοσιακά μας ήθη, μας έχουν εθίσει στο γρήγορο "ξεφόρτωμα" των σαρκίων διότι ο θάνατος στη δυτική κοινωνία είναι ταμπού.

    Κι εδώ ζητάω κι εγώ μια διευκρίνιση. Λες:
    "η ουσία είναι αυτή που λέει και το κείμενο της Πρωτοβουλίας: Το πώς μια κοινωνία αντιμετωπίζει τους νεκρούς, λέει τα πάντα για το πώς αντιμετωπίζει τους ζωντανούς!"

    Που το είδατε αυτό;

    Η κοινωνία μας δηλαδή που εθιμοτυπικά και για λόγους ευπρέπειας σε γενικές γραμμές φροντίζει να κηδεύονται και να θάβονται τα νεκρά σώματα με αξιοπρέπεια (ακόμα και δημοσία δαπάνη όταν ο νεκρός ή η οικογένειά του δεν διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα), δείχνει ανάλογο σεβασμό στους ζωντανούς ανθρώπους και στην αξιοπρέπειά τους;

    Ή μήπως τελικά η εκμετάλλευση, ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η βία και το μαρτύριο, η εμπορευματοποίηση της ίδια της ζωής είναι ο κανόνας στην εξουσιαστική μας κοινωνία;

    Που στηρίζεται αυτή η αναλογία που αναφέρεις;

    Η μήπως τελικά μια κοινωνία που καταπατά κατάφορα το δικαίωμα της ζωής και της αξιοπρέπειας των ζωντανών, που φτάνει σε σημείο να σκοτώνει ανενδοίαστα όσους στέκονται αδύναμοι απέναντι στην εξουσιολαγνεία, δείχνει μετά μια κροκοδείλεια ευαισθησία στο σύντομο και ορθό της ταφής των αψυχων σωμάτων;

    Και γιατί συμβαίνει αυτή η αντίφαση;

    Γιατί ο θάνατος και η ταφή είναι το ύστατο ταμπού στην δυτική κοινωνία, ενώ η βία, και ο φόνος δεν είναι, ειδικά όταν είναι θεσμοθετημένος φόνος με την έννοια ότι η "πατρίδα" σε υποχρεώνει να πολεμήσεις και να σκοτώσεις ένα συνάνθρωπό σου, αλλιώς σκοτώνει εσένα...

    Αυτό μου θυμίζει την παλιά παροιμία που λέει "να σε ρίξω στα σκατά - να σε αλείψω λάδι", και το άλλο που είχε βγει σε μια αντιπολεμική αφίσα στην Αθήνα "αφού δεν τους τρώτε.. γιατί τους σκοτώνετε;"

    Ίσως γιατί η δυτικές κοινωνίες δεν θέλουν οι άνρωποι να έρχονται σε κοντινή επαφή με το απλό και φυσικό γεγονός του βιολογικού θανάτου του σώματος, αλλά να το αποφεύγουν με απώθηση προκειμένου να μην υπάρχει το φιλοσοφικό βάθος του υπαρξισμού και όλοι να περιφέρονται σαν "ηλίθιοι αθάνατοι" και να καταναλώνουν μέχρι τελευταίας πνοής...

    Anyway... επιμένω ότι ο θάνατος σαν πραγματικό γεγονός δεν υφίσταται παρά μόνο φαινομενικά και ότι ο σεβασμός στη μνήμη του ανθρώπου που αποχωρεί από αυτή τη σφαίρα ύπαρξης δεν έχει σχέση με το τί επιτρέπουν και τι δεν επιτρέπουν τα χρηστά ήθη για τη διάθεση του βιολογικού υπολείματός του, ειδικά όταν ο ίδιος ο θανών έχει συγκατατεθεί για την οποιαδήποτε επιλογή.

    Και μία ακόμη διευκρίνηση θα ήθελα να ζητήσω από τη "Vicky Spring": "Το παιχνίδι φαίνεται να είναι ωραιότατα στημένο και δυστυχώς βλέπω πολλούς να έχουν πέσει θύματά του. Μετά τις τράπεζες τα πτώματα..."

    Τι εννοείς Vicky με τις τράπεζες και τα πτώματα;;;

    Με εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Χάρη,

    για την αναλογία στο "το πώς αντιμετωπίζει μια κοινωνία τους νεκρούς λέει τα πάντα για το πώς αντιμετωπίζει τους ζωντανούς", απαντάς από μόνος σου λίγο πιο πάνω ...

    ... όπου λες: "Η κήδευση, η απόδοση φόρου τιμής και μνήμης στο νεκρό και η παρηγοριά των οικείων, είναι κατά την άποψή μου απαραίτητοι όροι αποχαιρετισμού του ανθρώπου που φεύγει σε μια κοινωνία που θέλει να λέγεται 'ανθρώπινη' και πολιτισμένη".

    Επομένως δεν χρειάζεται να σου απαντήσει κανείς άλλος επ' αυτού.

    Από εκεί και πέρα, εάν θεωρείς ότι αυτή η έκθεση της ανώνυμης κερδοσκοπικής εταιρείας Premier Exhibitions έχει καμιά σχέση με "την κήδευση, απόδοση φόρου τιμής και μνήμης στο νεκρό και την παρηγοριά των οικείων του", τότε χρειάζεται να το ψάξεις παραπάνω απευθυνόμενους στους αρμόδιους της έκθεσης και όχι εδώ.

    Αν πάλι θεωρείς ότι αυτή η έκθεση ΔΕΝ έχει καμιά σχέση με "την κήδευση, απόδοση φόρου τιμής και μνήμης στο νεκρό και την παρηγοριά των οικείων του" - και ότι, επομένως, συγκρούεται με αυτό που οφείλει να κάνει "μια κοινωνία που θέλει να λέγεται 'ανθρώπινη' και πολιτισμένη", τότε πολύ απλά συμφωνείς με την Πρωτοβουλία και δεν υπάρχει λόγος να το παρακουράζουμε.

    Σωστά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Όχι βρε Τζόνυ, πως να πω "ναι σωστά"..;

    Αν οι συγκεκριμένοι νεκροί έχουν κηδευτεί κανονικά και πριν το θανάτό τους έχουν οικειοθελώς προσφέρει το σώμα τους προς έκθεση, γιατί να νιώσω αποτροπιασμό;

    Επιπλέον αν υποθέσουμε ότι το σώμα παρουσιάζεται στην έκθεση γδαρμένο ως "κάτι" και όχι ως "κάποιος" με όνομα και διεύθυνση, και αυτό επίσης το θεωρώ ασφαλιστική δικλείδα σεβασμού προς τη μνήμη του νεκρού και όχι ως κατακριτικό επιχείρημα. Εδώ η ανωνυμία υπάρχει για λόγους σεβασμού.

    Διότι πιστεύω ακράδαντα ότι μετά την εκπνοή (για την ακρίβεια μιάμιση με δύο μέρες μετά, οπότε έχει μελετηθεί από πολλούς γνώστες ότι διαρρηγνύονται πλήρως και αμετάκλητα όλοι οι δεσμοί της ψυχής με το σώμα) το προς αποσύνθεση σαρκίο είναι πλέον "κάτι" και όχι αυτός ο "κάποιος" που την έχει κάνει για αλλού και θα μένει ως "κάποιος" στις μνήμες και τα συναισθήματα των ζωντανών.

    Τέλος πάντων όντως το παρακουράσαμε και θα το ψάξω με τους διοργανωτές αν έχουν πάρει συγκαταθέσεις και πού τα βρήκαν τόσα πτώματα στην Κίνα, μόνο και μόνο για να ξέρουμε τι λέμε...

    Για την αποφυγή άλλων παρεξηγήσεων χέστηκα για την "ανώνυμη κερδοσκοπική εταιρεία Premier Exhibitions" και στατιστικά πιθανολογώ ότι πρόκειται για μεγάλα καθάρματα.

    Αν λέω όλα αυτά που λέω και επιμένω είναι γιατί έχω πραγματικά αντικρύσει πολλές φορές στους ανθρώπους μια εμμονή στους τύπους του "ευπρεπούς" χωρίς αυτή να είναι βαθιά και επι της ουσίας συνειδητοποιημένη, ενώ παράλληλα με πολλή "ευπρέπεια" και "ορθότητα" γίνονται δεκτά τα μεγάλα εγκλήματα επειδή θεωρούνται "αυτονήτα". Όπως το να τρώμε χοιρινές μπριζόλες από γουρουνάκια που ζουν τη ζωή τους υπό καθεστός παραγωγής μέσα σε ζωτικό χώρο 60x90cm, επειδή είναι συνηθισμένο... Όπως με το ταμπού και την αδιαφάνεια της σήψης του νεκρού ανθρώπινου σώματος, έτσι και η διαδικασία παραγωγής έμψυχων πλασμάτων για τη διατροφή μας καλύπτεται από αδιαφάνεια. Δεν είναι τυχαίο ότι τα εκτροφεία και τα σφαγεία είναι τα βιομηχανικά κτίρια που στατιστικά έχουν τα λιγότερα παράθυρα και πόρτες σε σχέση με όλα τ'άλλα. Γιατί κρύβουμε εμείς οι άνθρωποι τις ευαισθησίες μας πίσω από το δάχτυλό μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Λοιπόν...

    Μερά από μια πρώτη έρευνα, η επίσημη δήλωση των διοργανωτών για την προέλευση των πτωμάτων είναι η εξής:

    "Τα σώματα προέρχονται από ανθρώπους που πέθαναν από φυσικά αίτια στην Κίνα. Εφόσον δεν αναζητήθηκαν από κανέναν μετά το θάνατό τους, σύμφωνα με τη νομοθεσία της Κίνας, παραδόθηκαν στα πανεπιστημιακά νεκροτομεία για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τα γνωστά στοιχεία για την ταυτότητά τους κρατήθηκαν αυστηρά εμπιστευτικά."

    Εμένα αυτό, αν βέβαια το πιστέψουμε, μου λέει δύο πράγματα:

    1ον Οι νεκροί αυτοί δεν έχουν δόσει καμία συγκατάθεση πριν το θάνατό τους.

    2ον Οι νεκροί αυτοί δεν έχουν κηδευτεί

    3ον Πρόκειται για καπηλεία των άψυχων σωμάτων τους όχι πλέον απλά και σύννομα για ερευνητικούς σκοπούς αλλά και για κερδοφορία, διότι α)υπάρχει εισητήριο και κερδοφορία β) τα σώματα δεν έχουν δωρηθεί ούτε από το θανόντα ούτε από συγκενείς του.

    4ον Ας μη γελιόμαστε, το ίδιο νομικό καθεστός θα πρέπει να ισχύει και στην Ελλάδα διότι αλλιώς που βρίσκονται τόσα πτώματα στις ιατρικές σχολές; Τουλάχιστον εκεί δεν πληρώνουν εισητήριο..

    Τέλος πάντων, τώρα αντιτίθεμαι κι εγώ στους πτωματοκάπηλους, όχι λόγω αποτροπιασμού αλλά λόγω καταχρηστικής οικονομικής εκμετάλλευσης και έκθεσης χωρίς την έγκριση των ενδιαφερομένων.

    Τα προηγούμενα επιχειρήματα μου παραμένουν ως ετέθησαν, αλλά υποστέλλονται μέχρι να προκύψει θέμα με νεκρούς-δωρητές και μέχρι τα καθάρματα να μάθουν να σέβονται και να ζητάνε εκθέματα με συγκατάθεση..

    Με συντροφική εκτίμηση και σεβασμό - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ Χάρη,

    την επόμενη φορά λοιπόν να ψάχνεις καλά ένα ζήτημα, που θίγει με κάμποσο προσωπικό ψάξιμο, πόνο και κόπο κάποιος άλλος, πριν αρχίσεις τα κατεβατά από αντιρρήσεις και θεωρίες επί θεωριών στην κόντρα. Για να έχουνε κιόλας νόημα οι λέξεις "με εκτίμηση και σεβασμό"...

    Και κάτι για τέλος: βάλε κάπου στην άκρη του μυαλού σου, πως εάν και όταν κάποια στιγμή συγκατατεθούν κάποια ψώνια να δωρήσουν το σώμα τους στις διάφορες Premier Exhibitions, αυτό θα γίνει αφού πρώτα θα έχουν παρελάσει στρατιές δυστυχισμένων γδαρμένων, που μήτε κηδεύτηκαν μήτε και τους ζήτησε κανείς τη γνώμη. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μη φαντάζεσαι πως οι αδίστακτοι ακολουθούν τίποτε ... "πρωτόκολα" πριν στρώσουν το δρόμο για να τσιμπήσουν τα χαϊβάνια στο παιχνίδι τους.

    Φιλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αχ βρε τζόνυ...

    Η αλήθεια είναι ότι από την αρχή το είχα πει αυτό για την συγκατάθεση... Ίσως άργησα λίγο να κάνω την έρευνά μου.

    Αμα εσύ το ήξερες γιατί δεν το έλεγες;

    Κι εν πάσει περιπτώσει η εκτίμηση κι ο σεβασμός έχουν την πραγματική τους έννοια όταν καταθέτεις τις απόψεις σου χωρίς να προσβάλλεις τις απόψεις των άλλων, και όταν είσαι έτοιμος να υπαναχωρήσεις με την αποκάλυψη νέων στοιχείων... Έτσι δείχνεις ότι πραγματικά αναζητάς την αλήθεια και όχι την αντιπαράθεση. Οι θεωρείες μου δεν ετέθησαν ποτέ "στην κόντρα" Είναι πράγματα που τα στηρίζω με επιχειρήματα και έχω ψάξει πάρα πολύ τα ζητήματα της αυτοδιάθεσης γιατί με αφορούν.

    Αντιπαθώ πάρα πολύ τον πουριτανισμό και την κάλπικη ευαισθησία. Απλά όταν τελικά δεν υπάρχει αυτοδιάθεση το πράγμα γίνεται ξεκάθαρο.

    Το τι θα κάνει ένα "ψώνιο" που έχει πέσει στην παγίδα που του έστρωσαν οι άλλοι οι "πονηροί" αφού πρώτα καταπάτησαν τα δικαιώματα κάποιων άμοιρων ανθρώπων, νομίζω ότι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη συνείδηση του "ψώνιου". Εγώ επιθυμώ να παρέμβω για την ακύρωση μιας έκθεσης που καταπατά βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν επιθυμώ σε καμία περίπτωση να απαγορεύσω στο "ψώνιο" να δωρίσει το νεκρό κορμί του για έκθεση,για μόσχευμα, για καύση, για ζωοτροφή, για νεκροφιλία.... για ό,τι αυτός με το "ψωνίστικο" μυαλό του αποφασίσει, εφόσον δεν θίγει τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων, επειδή κάποιος άλλος "ευαίσθητος" το θεωρεί προσβλητικό και "αδιανόητο" για την κοινωνία και την ανθρωπότητα εν γένει...

    Είναι βλέπεις φίλε μου θέμα αυτοδιάθεσης...

    Κι είναι πολύ σημαντικό... κάπως έτσι απαγορεύτηκε και η κάνναβη...

    ...Γι αυτό όλες αυτές οι κόντρα θεωρίες...

    Σόρρυ αν σε κούρασα Τζόνυ

    Φιλικά κι εγώ - Χάρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ο νεκρός σε όρθια θέση εδώ και χιλιετηρίδες και από παμπολλους λαούς εθνότητες φυλές κτλ. έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο εκφοβισμού με σταυρώσεις παλουκώματα κρεμάλες κτλ.
    Η φρίκη είναι ιδρυτική συνθήκη της ανθρώπινης ουσίας.
    Όταν τοποθετείς ορθιο τον νεκρό και τον περιφέρεις το κάνεις για να προκαλέσεις την φρίκη και ρισκάρεις εαν θα επιβληθείς η θα φας τα μούτρα σου. Σε πολλές περιπτώσεις ομαδικών σταυρώσεων , λιντσαρισμάτων , παλουκωμάτων, η μάζα αντέδρασε και ανέτρεψε τους δράστες και σε άλλες τρόμαξε και υπέστη την κατίσχυση του δράστη. (έγινε δηλαδή "παιχνίδι")

    Αυτό που γίνεται στην έκθεση είναι μια ρήξη στην διάκριση της φρίκης, που όπως είπα διακρίνει τον Ανθρωπο.
    Το αν υπέγραψαν , αν ψαλθηκαν , αν διαβάστηκαν και κηδεύτηκάν είναι δευτερεύον.
    Όταν αφαιρέσεις το φρικώδες από τον ανθρωπο τότε αυτός γίνεται ή υπάνθρωπος-δούλος ή υπερανθρωπος -στρατιώτης-ρομποτ.Δεν είναι "αυτός" αλλά "αυτό".
    Αν ελενχεις υπάνθρώπους και ρομπότ πραγματοποιείς το όνειρο της πιο διεστραμμένης εξουσίας.
    Η περιφορά του νεκρού εκτός του καθ εκάστην κοινωνικά αποδεκτού τελετουργικού είναι επίσης ένας γνωστός από χιλιετηρίδες τρόπος διασποράς της φρίκης.
    Η φρίκη είναι σα να λέμε ένα εκ-πολιτισμένο ένστικτο και θα πρέπει να το φυλάξουμε σα τα μάτια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. http://artagoni.pblogs.gr/2009/03/h-ekthesh-bodies-kai-ta-kanibalika-mas-enstikta.html

    εδώ έγραφα την άποψή μου και νόμιζα ότι ήμουν μόνος. τελικά σας βρήκα μέσω του μπλοκ μου. είμαι μαζί σας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Aris Tort,
    πολύ ωραία τους τα είπες για τα κανιβαλικά ένστικτα!
    Θα χαρούμε να σε δούμε τη Δευτέρα στην ημερίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Είπε η tortila...:
    "Oι ανατομικές γνώσεις, που υποτίθεται ότι προσφέρει με το αζημίωτο αυτή η έκθεση, μπορούν κάλλιστα να προσκομιστούν (και έως τώρα έτσι γινόταν) από τέλεια ομοιώματα, άψογα σε κάθε λεπτομέρεια. Τίποτα το ευκολότερο από το να παραχθούν τέτοια ομοιώματα, τίποτα το ευκολότερο από το να τελειοποιηθούν τόσο ώστε να αποτυπώνουν όλα όσα δείχνει η έκθεση κι ακόμα καλύτερα!

    Ποιά είναι η διαφορά; Πολύ απλά, ότι αν γινόταν μια έκθεση με τέλεια ομοιώματα, δεν θα πατούσε ψυχή! Όπως δεν πατάει ούτε λ.χ. στον Παρθενώνα... Κάνε όμως ένα strip-show λ.χ. στον Παρθενώνα και ντύσε το με κατάλληλα ιδεολογήματα, του στιλ "ζωντανή αναπαράσταση των αρχαίων τελετουργιών", και να δεις τότε πώς τιγκάρει η Ακρόπολη από ... ευλαβείς προσκυνητές και λοιπούς ... φιλομαθείς, που ... διψούν για γνώσεις!"

    Και λέω εγώ:
    Συμφωνώ απόλυτα.


    Είπε ο Χάρης...
    Πολλά και διάφορα.

    Και λέω εγώ:
    Οk, σύμφωνοι με αυτά που λες,
    ΑΛΛΑ
    δεν έχεις καταλάβει καθόλου τι λένε οι αντι-bodies απόψεις.
    Οκ, καλές οι απόψεις σου αλλά απέχουν έτη φωτός από το να είναι ολοκληρωμένες, ακριβείς, και να μην είναι αφελέστατες.
    Κρίνω πως δεν έχεις πάρει μυρωδιά από το τι λένει οι anti-bodies και από τι προειδοποιούν.
    Επίσης, προσοχή με τις New Age ιδέες που έχεις ενσωματώσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αγαπητή Georgia,

    Είναι πολύ πιθανό, όπως λέει η τορτίγια, ο λόγος που συνέρευσαν τα πλήθη να ήταν η αρρώστια που κουβαλάει πολύς κόσμος στην ψυχή του. Το μακάβριο ούτως ή άλλως θέλγει πολλούς ανθρώπους. Στη Μαγαδασκάρη εδώ και αιώνες ξεθάβουν τα σαπισμένα πτώματα και τα περιφέρουν στις γειτονιές.

    Από την άλλη, έχει δίκιο η τορτίγια όταν λέει ότι ένα τεχνητό ομοίωμα θα έκανε τη δουλειά αλλά δεν θα έκοβε εισητήρια.

    Αν ήταν όμως όντως το ίδιο, στα ιατρικά πανεπιστήμια θα διδάσκονταν οι γιατροί (πλην των χειρούργων που πρέπει ούτως ή άλλως να μάθουν να κόβουν και να πριονίζουν) με πλαστικά ομοιώματα. Όμως δεν διδάσκονται έτσι...

    Το θέμα είναι απλό ρε Γεωργία: Είπαμε οι τύποι είναι καθάρματα γιατί εκμεταλλεύονται ξένα πτώματα χωρίς άδεια και για εμπορικό κέρδος.

    Ως εκεί όμως. Τα υπόλοιπα απ' αυτά που λένε οι αντι-bodies δεν είναι πως δεν τα κατάλαβα, και μην υποτιμάς εύκολα νοημοσύνη ανθρώπου που δεν γνωρίζεις, απλά δεν συμφωνώ.

    Δεν μπορεί κανένας "ευαισθητοποιημένος" να θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να απαγορεύσει σε κανέναν να διαθέσει το κορμί του για οποιονδήποτε σκοπό. Και αν λοιπόν υπάρχει αυτοδιάθεση, και δε μας τα πρήζει και το παπαδαριό, που ούτε με την καύση δε συμφωνεί, ας κάνει ο καθένας το κουφάρι του ότι θέλει, κι ας παει και ο καθένας να χαζέψει ότι θέλει..

    Επίσης, παράκληση: δεν είναι δίκαιο να αναφέρεσαι σε μια άποψη με την οποία συμφωνείς παραθέτοντάς την αυτολεξεί, και να αναφέρεσαι και στα λεγόμενα κάποιου άλλου με τον οποίο διαφωνείς παραθέτοντας ότι λέει "πολλά και διάφορα" που ο.κ. σύφωνοι, καλές είναι οι απόψεις σου άλλα μη ολοκληρωμένες , αφελέστατες κλπ... Αυτό δεν είναι επιχειρηματολογία. Είναι κάτι άλλο...

    Έχω καταλάβει πολύ καλά για πιο πράγμα προειδοποιούν οι anti-bodies, κι εγώ προειδοποιώ για ένα άλλο: να θεωρούμε τους εαυτούς μας ικανούς να ορίσουμε τα όρια του επιτρεπτού στους συνανθρώπους μας, με βάση τη δική μας ηθική και αισθητική. Αυτό δηλαδή για το οποίο εχθρευόμαστε το κράτος και την εκκλησία. Για μένα αυτό είναι εκδήλωση πουριτανισμού και πατερναλισμού και δεν συντάσσομαι.

    Όσο για το κλείσιμο "προσοχή με τις New Age ιδέες που έχεις ενσωματώσει" 1ον διακρίνω ότι εδώ αντιλαμβάνεσαι και χαρακτηρίζεις τις ιδέες μου με στερεοτυπικό τρόπο ως "New Age", είναι μια κατηγοριοποίηση ευκολη που δεν προσφέρει τίποτε απολύτως στην κατανόηση των ιδεών που προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί σας. 2ον) σε αυτή τη φράση είναι ξεκάθαρη η πατερναλιστική εκφορά του λόγου ενός ανθρώπου που θεωρεί ότι κατέχει τέτοιο μέρος της αλήθειας που του επιτρέπει να λέει στο συνομιλητή του τι να προσέξει στις ιδέες του. Σ' αυτήν ακριβώς της στάση ενίσταμαι γράφοντας περί αυτοδιάθεσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Συν-μελλοθάνατε: Θεωρώ ότι τα περί «αυτοδιάθεσης» που επικαλείσαι είναι μια από τις κυρίαρχες μυθολογίες που στηρίζουν τον σκληρό τούτο κόσμο που ζούμε, που μας θαμπώνει παρ’ όλα αυτά με τις υποσχέσεις και τις …παροχές του. Η “αυτό-διάθεση” είναι το θεμέλιο της μαζικής κοινωνίας και του πολιτιστικού υποβάθρου που την αναπαράγει.

    Καταλαβαίνω ότι για κάποιους έχει την έννοια μιας πρακτικής έκφρασης της ατομικής ελευθερίας που κατάφερε να κατακτήσει ο νεωτερικός άνθρωπος σπάζοντας τα δεσμά του παρελθόντος...

    Κοιτάζοντας όμως λίγο καλύτερα στη σύγχρονη χρήση του όρου, όπως και πολλών άλλων με το πρόθεμα «αυτό-», θα διαπιστώσουμε ότι έχουν άλλη ιστορία και ίσως αρχικά άλλη σημασία. Η αυτοδιάθεση (όπως και η αυτοδιαχείριση, πχ.) αφορούσαν συλλογικά υποκείμενα ή κοινωνικές κατηγορίες. Η σύγχρονη χρήση του όρου είναι αποτέλεσμα πολλών μεταλλάξεων, που αρχίζουν από τα ριζοσπαστικά ρεύματα των 2 τελευταίων αιώνων και καταλήγουν στην πλήρη διαστρέβλωση και μετουσίωση τους που έχει καταφέρει η μαζική κουλτούρα.

    Η αγορά, γέννημα θρέμμα των δύο θεοτήτων του 20ου αιώνα, του χρήματος και της δύναμης του εξατομικευμένου ανθρώπου, κοιτάζει πολύ μπροστά και πολύ κάτω από τα μυαλά των σύγχρονων ανυποψίαστων υπηκόων. Πήρε τα ανυπεράσπιστα συνθήματα των κινημάτων του ’60, και τα έριξε στο παιχνίδι για μαζική κατανάλωση. Απλά: μαζί με το αυτοκίνητο και την τηλεόραση αγοράζεις πλέον αυτοδιάθεση και ελευθερία.

    Με λίγα λόγια, η κριτική στην αυτοδιάθεση όπως τη ρίχνεις στη κουβέντα, δε γίνεται από καμιά ηθικιστική σκοπιά ή επικαλούμενη έναν ταλαιπωρημένο ανθρωπισμό. Γίνεται από τη σκοπιά της ίδιας της νοηματοδότησης της ζωής. Του νοήματος που χάνεται με απελπιστικά γρήγορους ρυθμούς. Οι σύγχρονες κοινωνίες αργοπεθαίνουν μέσα στην πλήξη και το ανικανοποίητο. Κι έτσι αρχίζουν τα παρατράγουδα: από τη μια, παιδιά που μπερδεύουν την πραγματικότητα με το playstation και καθαρίζουν κατά δεκάδες του συμμαθητές τους και από την άλλη καλλιτέχνες που γαμάνε καρπούζια, ή παρουσιάζουν σφαγμένα ζώα ως έργα τέχνης, νομίζοντας ότι καινοτομούν και κριτικάρουν την κυρίαρχη κουλτούρα.

    Η επιστήμη, η τέχνη, η αυτοδιάθεση, το δικαίωμα, είναι έννοιες που έχουν γίνει κιμάς όπως τα κορμιά με τα οποία θέλει να τρέφεται η νοσηρότητα του δυτικού ανθρώπου.
    Αυτή η νοσηρότητα που παράγει η διάλυση των ανθρώπινων δεσμών πρώτα στο εσωτερικό των κοινωνιών μας. Το ακραίο, από περιθωριακό φαινόμενο, γίνεται μαζικό! Η νοσηρότητα πουλιέται, άρα είναι δημοκρατική. Ή (και) το αντίστροφο μήπως; Όταν θα αρχίσουν να δίνουν οι άνθρωποι με τη συγκατάθεσή τους τα νεκρά σώματά τους, φοβισμένα θα ψάχνουμε τι έχει χαθεί από το πάλαι ποτέ μεγαλείο του Ανθρώπου.

    Το ότι πλέον λοιπόν την πίνει και η κουτσή Μαρία, …δεν είναι ζήτημα αυτοδιάθεσης. Πριν καν τεθεί το ζήτημα της απαγόρευσης τίθεται ένα άλλο θεμελιώδες ζήτημα: Η έλλειψη τρόπου και ακόμα χειρότερα η έλλειψη οποιασδήποτε κοινωνικής αναφοράς.

    Και μόνο από αυτή την άποψη η έκθεση πρέπει να σταματήσει αμέσως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αγαπητέ Alef,

    Πάρα πολύ καλή η ανάλυσή σου. Χάρηκα πολύ που διάβασα μια τόσο τεκμηριωμένη προσέγγιση στο ζήτημα της έκλυτης και αγοραίας μαζικής "ελευθεριότητας".

    Συμφωνώ μαζί σου επί της ουσίας στα περί αυτοδιάθεσης από την αρνητική τους, αλλοτριωμένη, πλευρά.

    Να προσθέσω κάτι ακόμα στο περί "ηθικιστικής σκοπιάς":

    Όταν ένας καλλιτέχνης παρουσιάζει σφαγμένα ζώα ως έργα τέχνης, θέλοντας να κριτικάρει τη σύγχρονη κουλτούρα και νομίζοντας ότι καινοτομεί ... πράγματι βγάζει κάποια άπλυτα στη φόρα!

    Το κρέας που χωρίς καμία ντροπή τρώμε οι περισσότεροι, φτάνει στο τραπέζι μας ως ανώνυμη ροδοκόκκινη μπριζόλα. Προέρχεται όμως από ένα άκακο ζωντανό πλάσμα που βασανίστηκε οικτρά σε όλη του τη ζωή και σφάχτηκε με βάναυσο τρόπο εν κρυπτώ, πίσω από τις κλειστές πόρτες των εκτροφείων σφαγείων.

    Άρα όταν θεωρούμε ότι ο καλλιτέχνης προσβάλλει τον ανθρωπισμό και το φρικώδες αίσθημα με το έργο του διαπράττουμε μια διπλή υποκρισία.

    Επίσης, γνωρίζουμε όλοι καλά ότι η ευημερία που απολαμβάνουμε σε όλα τα επίπεδα του υλικού πλούτου σε σύγκριση με τους "καταραμένους" πληθυσμούς του πλανητη, έχει βασιστεί σε απροσμέτρητους φόνους άμοιρων ανθρώπων στο βωμό του κέρδους. Τα ξέρουμε όλα αυτά κι όμως (κι εγώ προσωπικά) θα αγοράσουμε και θα απολαύσουμε με ήσυχη τη συνείδησή μας το "φτηνότερο εμπόρευμα" που μου εξασφάλισε όλη αυτή η σφαγή.

    Όλος αυτός ο προβληματισμός περί φρικώδους και αντανακλαστικών της κοινωνίας στηρίζεται ήδη σε ένα μεγάλο ψέμα με τη συνενοχή όλων μας:

    Αφήστε με να φάω τη μπριζόλα μου (γιατί δεν μπορώ χωρίς το κρέας) αλλά μην μου τα δείχνετε και τα σφαχτά γιατί θα γίνω απάνθρωπος.

    Ο δυτικός "μαζάνθρωπος" κρατιέται στο ροζ συννεφάκι του και διατηρεί τα "κοινωνικά του αντανακλαστικά απέναντι στη φρίκη". Η ζωή του όλη όμως στην πραγματικότητα πατά πάνω στη φρίκη αυτή.

    Κι έχουμε και τα bodies... Εντάξει, έχει βάση και η άποψη περί χαλάρωσης της "φρικώδους ανθρώπινης αντίδρασης" αλλά αν σκεφτεί κανείς πόση αληθινή και ηθελημένης φρίκη μας αποκρύπτεται πέραν της "παρουσίασης" ήδη νεκρών από αλλες αιτίες σωμάτων, τότε ... μικρό το κακό.

    Παρ'όλ' αυτά, για τα δικά μας μέτρα και σταθμά... είναι φρίκη και όντως μας χαλάει τους "τρόπους" και την "κοινωνική αναφορά" της ευπρεπους απόκρυψης του εγλήματος...

    Είμαστε όλοι πόντιοι πιλάτοι.

    Να σταματήσει η έκθεση. Συμφωνώ.
    (Κι αυτά που γράφω δεν τα γράφω ως αντιδιαστολή στην ανάλυσή σου, γιατί συμφωνώ μαζί σου στα περί μαζικής κουλτούρας και αλλοτρίωσης. Απλά προσθέτω μία ακόμα διάσταση..)

    ΑπάντησηΔιαγραφή